Í Glasblómulandinum vuksu blómur av klárasta glasi. Tær lýstu bæði dag og nátt í teimum vakrastu litum. Einaferð um árið hentaðu glasfólkini blómur, sum tey bræddu og evnaðu hús burturúr.... Læs mere
Ein dagin, tá ið Suffía kemur heim úr skúlanum, finnur hon eitt bræv í postkassanum. Á lítla lepanum í brævbjálvanum stendur: Hvør ert tú? Hvaðani kemur heimurin? Hetta er byrjanin... Læs mere
Í Føroyum er nógvur heiðafuglur. Ein stórur partur av honum er flytifuglur. Flytifuglur er bara í Føroyum um summarið, tá ið hann reiðrast. Um veturin flýgur hann til heitari lond... Læs mere
Vit hava øll ein heila. Hann vísir okkara meiningar, persónsmensku, tað, sum okkum dámar og ikki. Tað finnast ikki tveir eins heilar í øllum heiminum! Vit skulu skilja munirnar í... Læs mere
Hvussu KUNDI hon gera hatta! Og so her! Heima hjá okkum! Eg hati hana! Hvat er hetta, sum hendir? Onki annað er fyri eygum mínum enn reyða hár hennara! At tað var so lætt... Læs mere
Ein dagin møtir Høgni einum gomlum skúlafelaga, Jóhan, niðri í býnum. Hann verður illa við, tí minnini renna fram fyri hann. Hann minnist, hvussu tað var, tá ið hann og foreldrini... Læs mere
Drós er ein genta, sum verður illa happað í flokkinum. Hvør dagur er eitt stríð at koma ígjøgnum. Foreldrini vita av ongum, tí hon einki sigur. Hví? Ein dagin kemur nýggj genta í flokkin, og so fer knappliga okkurt at henda.
Sóley er ein klók og sjálvstøðug genta. Í skúlanum er hon sera dugnalig, men floksfelagar hennara standa allir saman um at gera henni lívið torført. Tá ið ein nýggj genta kemur í flokkin,... Læs mere
Pavel og Katarina vildu so fegin fingið eitt barn. Eina náttina um jóltíðir evnar Pavel eitt barn úr kava og í fyrsta morgunlýsinum verður kavagentan livandi.
Tóta er átta ára gomul. Hon býr í einum vøkrum, gomlum timburhúsum, sum standa í miðbýnum. Tóta og tey búgva í erva, og abbin og omman búgva í kjallaranum. Einaferðina vóru mamma og pápi... Læs mere
Mamma er tjúkk. Bumbutjúkk. Og hon luktar ein pylsuvogn hundrað metrar burtur. Og hon vil ikki eta gularøtur og verða kløn. Og nú tími eg ikki longur at hava eina sovorðna mammu.
Teir eru farnir at ótolnast og hava so smátt gjørt av at avlýsa njósningina, tá ið teir hoyra tað eyðkenda ljóðið av, at trýst verður á billykilin. „Pínadoyð!“ sigur Bjarki. „Hvat hava vit... Læs mere